Met de Camilla ferry ben ik ondertussen van Busan naar Fukuoka (Japan) gereisd. Voor 35 euro neemt de ferry je mee naar het land van de rijzende zon.
Je kan met de supersnelle ferryjets op 3 uur al van Busan (부산) naar
Fukuoka (福岡) racen, maar ik heb de trage nachtferry genomen. Met
8ten sliepen we in een kajuit, Koreaanse stijl op een matje en gescheiden
door houten tussenschotten. De overtocht verliep rimpelloos en lekker uitgeslapen kwam ik om 7 uur 's morgens in Fukuoka aan.
In Fukuoka verblijf ik bij Shoko. In 2010 ben ik haar al eens gaan bezoeken toen woonde ze nog in Fujisawa. Dit is een stad-aan-zee op een uurtje van Tokio en vlakbij Mount Fuji-san ... de iconische Japanse vulkaanberg.
 |
| Fukuoka |
Inmiddels is Shoko dus in Fukuoka gaan wonen, helemaal op het zuidelijke Eiland Kyushu. Ze is naar aanleiding van de nucleaire ramp in Fukushima, dat op een 300 km van Fujisawa ligt, nu verhuisd naar Fukuoka dat op 1300 km van Fukushima ligt.
Tijdens de zware aardbeving die vooraf ging aan de tsunami die de nucleaire ramp veroorzaakte, was Shoko op de 1ste verdieping van het kantoorgebouw in Tokio waar ze destijds werkte. Tijdens de aardbeving was ze naar buiten gevlucht. Ze zag daar dat de gebouwen heen en weer zwaaiden en dat de straat en het voetpad heen en weer golfden. Het was onwerkelijk om mee te maken, zei ze me.
Bovenstaande foto is getrokken in Hakakta station. Hakata wordt nog altijd gebruikt als naam voor de stad Fukuoka. Fukuoka en Hakata zijn namelijk twee steden die in de jaren 1800 samengesmolten zijn tot 1 stad.
De meeste centrale treinstations in Azie zijn spiksplinternieuwe glazen mastodonten heb ik al gemerkt. Dat gold voor zowel Seoul, Busan en nu ook Hakata. Een andere overeenkomst tussen de stations is dat ze allemaal een groot winkelcentrum huisvesten. Op de foto zie je op de achtergrond het radarwerk van de grote stationsklok. Je kan er dwars doorheenkijken naar de achterliggende stad.
Ons tafeltje stond pal in het midden van de cirkel van het uurwerk. Een plaats waar de tijd stil staat feitelijk. Bij het reizen krijg je een ander gevoel van tijd ... je leven wordt niet meer zo gedicteerd door je horloge. Een verblijf van 1 dag in een stad, lijkt soms alsof je er al een week bent. Misschien kom je wel daar terecht in het centrum van het uurwerk, waar je de tijd loslaat en je overgeeft aan het moment. Zoals zangeres Róisín Marie Murphy van Moloko zingt :"Give up yourself unto the moment. The time is now. Let's make this moment last".
De meeste centrale treinstations in Azie zijn spiksplinternieuwe glazen mastodonten heb ik al gemerkt. Dat gold voor zowel Seoul, Busan en nu ook Hakata. Een andere overeenkomst tussen de stations is dat ze allemaal een groot winkelcentrum huisvesten. Op de foto zie je op de achtergrond het radarwerk van de grote stationsklok. Je kan er dwars doorheenkijken naar de achterliggende stad.
Ons tafeltje stond pal in het midden van de cirkel van het uurwerk. Een plaats waar de tijd stil staat feitelijk. Bij het reizen krijg je een ander gevoel van tijd ... je leven wordt niet meer zo gedicteerd door je horloge. Een verblijf van 1 dag in een stad, lijkt soms alsof je er al een week bent. Misschien kom je wel daar terecht in het centrum van het uurwerk, waar je de tijd loslaat en je overgeeft aan het moment. Zoals zangeres Róisín Marie Murphy van Moloko zingt :"Give up yourself unto the moment. The time is now. Let's make this moment last".
No comments:
Post a Comment