Tokio : Yoyogi park

Tokio, letterlijk "Oostelijke hoofdstad", is de grootste metropool van de wereld. De agglomeratie "Groot-Tokio", heeft tussen de 32 en 36 miljoen inwoners. Over heel Japan gezien, zijn er maar liefst 126 miljoen Japanners.

Dat zijn veel Japanners op een kleine ruimte :-). De Japanners leven sowiezo op een kleine ruimte, want in het bergachtige land is er niet veel plaats om te bouwen. Toch hebben relatief veel Japanners een eigen huis. Ze worden niet allemaal in blokkendozen appartementen geduwd zoals in Zuid-Korea. Dat eigen huis staat wel pal langs de buurman, met misschien 1 tot 3 meter ertussen, net genoeg plaats voor een piepklein tuintje.

In Tokio stad zelf is er wel relatief veel hoogbouw, zeker voor een land dat zo gevoelig is voor aardbevingen. Ik zou niet in het penthouse van zo'n wolkenkrabber willen zitten, wanneer de aarde de boogey woogy aan het dansen is.

Het plan was eigenlijk om Tokio links te laten liggen deze keer. Ik ben er op mijn vorige Japan-reis al een dag geweest. Maar ik was per abuus op de verkeerde Shinkansen gestapt, de super expres die slechts in Nagoya, Yokohama en Tokio stopt. Terwijl ik eigenlijk nog eens in Atami wou rondwandelen.

Nu ik toch in Tokio zat ben ik nog eens naar het Meiji/Yogogi park geweest. Het toeval wilde dat er net het Kigensai festival gevierd werd. Dit festival viert de stichting van Japan 2600 jaar geleden, meer bepaald op 11 februari zou de eerste keizer van Japan, Jinmu op zijn troon zijn gaan zitten.

Het Meiji park liep vol met traditioneel uitgedoste Japanners. De mannen liepen daarbij veelal in een soort van korte boxershort rond, en dat bij een temperatuur van amper 4 graden boven nul.

In het park ligt er ook de Kiyomasa's bron, genoemd naar Kato Kiyomasa een krijgsheer uit het Edo tijdperk. Zoals u ziet ben ik ook een kijkje gaan nemen aan de bron.

In het Meiji park zelf ligt de Meiji schrijn opgedragen aan Keizerin Shoken en Keizer Meiji. Het Meiji tijdperk vormde een belangrijke politieke omwenteling in de Japanse maatschappij.

Japan stelde zich weer open voor Westerse technologieën en ideeën, na eeuwenlang te hebben geprobeerd deze zo veel mogelijk buiten de deur te houden. Zo werd het Britse politieke systeem ingevoerd en zelfs Westerse geneeskunde, meer bepaald uit Duitsland. De Japanner Hiro (van mijn leeftijd) vertelde mij dat toen hij jong was de dokters in Japan nog voorschriften in het Duits schreven.

Van 1642 tot 1853 was Japan helemaal van de buitenwereld afgesloten. Japanners mochten het land niet verlaten. En er werd slechts handel gedreven met enkele Aziatische en Nederlandse kooplieden. Deze speciale Nederland-Japan liaison toont zich vandaag-de-dag nog altijd, zo is er zelfs een heus Nederlands pretpark met de naam Huis Ten Bosch hier in Japan.  Klik op deze tekst, voor Nederland in Japan.

In en rond de Meiji schrijn werd er naar hartelust gevierd. Het geklop op de gigantische trommel hoorde je door het hele park donderen.

Ik heb me ook even tussen het feestgedruis gemengd. Zo zag ik enkele drumcirkels en ook liepen mannen rond met mobiele schrijnen, het gewicht op hun schouders torsend. De schrijnen waren versierd met allerhande symbolen zoals onderstaande gouden vogel.

Nadat ik het Meiji park verliet ben ik in station Yogogi weer op de trein gestapt, richting Shibuya station. Shibuya is het kloppende hart van modern Tokio. Het shoppings- en uitgangs district. De naam Shibuya verwijst naar de Shibuya familie die hier vroeger een kasteel hadden. (Anno Edo tijdperk, 11de eeuw) Op een steenworp van Shibuya station ligt er een bekend kruispunt, dat omzoomd is met neonreclame versierde gebouwen. De voetgangerslichten springen er uit alle richtingen tegelijk op groen, zodat het kruispunt dan overspoeld wordt door een massa volk dat kris kras oversteekt.

Yoyogi station, sinds ik de naam hoorde in een boek van de Japanse schrijver Haruki Murakami, ben ik er door geintrigeerd. :-) Grappige naam toch en het betekent naar verluid "generaties van oude bomen", wat wel past bij het nabijgelegen Yoyogi park, dat vol bomen staat.

Yoyogi station daarentegen blijkt dan weer een ongelooflijk banaal station te zijn, een beetje gedateerd zelfs. Iets wat ik bij het moderne Tokio niet echt verwachtte. In mijn fantasie was Yoyogi het hipste station in de wereld. Als compensatie voor de gemiste hip-factor zorgt de Japanse jeugd, maar dan een station verder. Station Harajuku, ook al aan de rand van Yoyogi park. Hier loopt de allerhipste Japanse jeugd rond, in allerhande Manga, anime, Jpop outfits ...

Hoe dat hippe volkje er precies uitziet ? Wel dat is niet echt meteen in woorden te vatten, het enige wat ik erover kan zeggen is :"Only in Japan".