"Tous les jours vaya con dios"

De cirkel is rond bij mijn rondreis :"From Seoul to Seoul." En dit werd prachtig visueel weergegeven toen ik in havenstad Busan -gepakt met koffer op wieltjes en rugzak- door onderstaande cirkel liep richting het centraal station van Busan. Daar sprong ik op de KTX trein die me supersnel naar Seoul station bracht.(tegen 300 km/h)

Om 4 uur 's namiddags kwam ik weer aan in de stad waar het op 21 januari allemaal begon. Als afsluiter ben ik nog naar het uitkijkplatform op de top van Mount Namsan gegaan. Daar kan je met de kabelbaan naartoe geteleporteerd worden. Het schemerde al, "twilight" zeggen ze in het Engels tegen schemering. Prachtig woord vind ik dat. Op een etymologie website stond er te lezen dat twilight verwant is met het Nederlandse "tweelicht".

Tweelicht ... als de zon onder de horizon is, maar het toch nog licht is, is het moment wanneer de dag en de nacht elkaar overlappen. Dan zie je enkel nog het zonlicht dat weerkaatst wordt tegen het hemelfirmament.

Als de nacht en dag elkaar omhelsen geven ze beiden nog licht. Zo'n beetje als een stralend verliefd koppeltje die elkaar omhelsen, die lijken soms ook licht te geven ;-). Zouden de dag en de nacht ook op elkaar verliefd zijn ? Dan kijken ze waarschijnlijk beiden uit naar het tweelicht uur.

 

twilight in Seoul city

De lichtjes van Seoul begonnen aan te gaan en je kon de verkeerstroom volgen aan de hand van de voor- en achterlichten van de wagens. Op Mount Namsan kan je de stad Seoul in de 4 windrichtingen zien uitdeinen. Op bovenstaande foto zie je nog een stukje van Noord-Seoul met daarachter de Han rivier, die de grens vormt met het zuiden van Seoul. Waar in de chique Gangnam wijk, PSY zijn gekke dansje loopt te performen. Whoppa Gangnam style, indeed.

En whoppa ... bij entertainment hoort een lichtshow en die werd dan ook meteen geserveerd. De N tower werd kleurrijk verlicht.  Tijd om de kabelbaan weer naar beneden te nemen, want het was flink aan het afkoelen daarboven op het heuveltje, dat als een eiland boven de stad uitsteekt.

Seouls' N tower

Om mijn bibberende lijf weer op temperatuur te brengen, ben ik nog een uurtje in de warme baden van het Dragon Hill badhuis "my sexy body" gaan opwarmen. Het hete water van 44 graden wordt er door een Stenen leeuwenkop in het water gespuwd. Dan had ik toch eerder een spuwende drakenkop verwacht in het Dragon Hill spa :-).

Na de spa stond ik in de omkleedruimte wanneer een stem riep :"And did you enjoy the spa?" "Yes, hot water performs miracles" zei ik :-). De vraagsteller was Nathan uit Vancouver, Canada. Hij was voor 1 week in Seoul, nadat hij 3 weken in Vietnam had doorgebracht.

Nathan vergezelde me op de metro richting Seoul station. Hij zei me dat zijn ouders van Vietnamese afkomst waren, en dat zijn familie nog altijd een huis had in een klein dorpje in de buurt van Saigon. Hij vroeg me of ze in "Belgium" Engels spraken. "No" zei ik en vervolgens heb ik hem een spoedcursus : "de landstalen van  België gegeven". 

In Seoul station gingen we beiden nog met de roltrappen omhoog richting treinstation, toen onze wegen scheidden. Hij verbleef in een ander deel van Seoul. Ik ging ondertussen mijn koffers halen die ik in de opbergkastjes in Seoul station had achtergelaten, om vervolgens richting mijn jeugdherberg te vertrekken.

Onderweg dacht ik hoe fijn het is om zo toevallig iemand als Nathan tegen het lijf te lopen ... een half uurtje waren we samen onderweg, waarbij ik meer bijleerde over Vietnam en zijn leven in Vanvouver en hij kreeg een korte samenvatting van het reilen en zeilen in "good old Belgium."

We waren waarschijnlijk de enige mensen op de metro die niet naar hun smartphone aan het turen waren, waar die informatie over België en Vietnam ongetwijfeld ook op te vinden is. Maar ondanks alle prachtige smartphones in de wereld, blijft de leukste manier van communiceren toch nog altijd van mens tot mens "from soul to soul".

En daarbij wil ik niet slecht spreken over de moderne technologie, dat slechts een medium is ... niks mis mee. Dankzij het wonderbaarlijke internet kan ik mijn reiservaringen in uw huiskamer brengen ... en zo leert u Nathan uit Vancouver ook kennen.

Door de slapeloze  ferry-overtocht  was ik nog altijd wat kregelig, vermoeid. Maar de ontmoeting met de vrolijke enthousiaste Nathan, had mijn gemoed totaal veranderd. En plots ging het allemaal vanzelf daar in Seoul.

Bepakt en bezakt sprong ik op de metro richting jeugdhotel. In de metrowagon wenkte een oudere Koreaanse man mij. "Ga hier zitten, rust wat uit" gebaarde hij vriendelijk. Bij het verlaten van de metro, zwaaide hij me zelfs uit ...

Vervolgens bij de ticketpoortjes was er iets mis met mijn metro-ticket en onmiddellijk hielp een vriendelijke Koreaanse man me door het poortje met zijn pas. Ik liep richting de trappen waar een Koreaanse vrouw me wenkte en zei "neem de lift hier". Warempel zoveel menselijke warmte had ik niet verwacht hier in Seoul.

Mijn jeugdhotel vinden was vervolgens kinderspel, want de eigenaar had me een You-tube filmpje doorgemaild waarbij iemand de volledige weg afliep naar het hostel. In versnelde weergave uiteraard, maar zo wist ik wel precies hoe ik moest lopen.

de eigenaresse van het Koreaans restaurant

Voor 8 euro had ik een bed geboekt, via booking.com. En wat bleek ... de eigenaars van de jeugdherberg waren ook al supervriendelijk. De kamer was spiksplinternieuw, ik was de enige gast dus ik had het rijk voor mij alleen. Vier bedden om uit te kiezen :-), een eigen badkamer,tv, koelkast en wasmachine. Alles voor 8 euro ... En toen ik vroeg of ze een drankenautomaat hadden, kreeg ik een flesje water voor niets :-).

De eigenares liep daarna met me mee, om me de weg naar een Koreaans restaurant te wijzen. Daar kreeg ik voor 3 euro bovenstaande maaltijd. Op mijn laatste avond zag ik de vooroordelen die ik zelf een beetje had over de "gereserveerde" Koreanen , als sneeuw voor de zon wegsmelten.

Nadat ik in het jeugdhotel nog skype-gewijs gebeld had naar huis, ging ik slapen . De volgende morgen ging het richting Seoul airport ... onderweg stopte ik nog even bij de bakker. Het was de Koreaanse bakkerijketen "Tous les jours" (website) waar ik binnenliep. Het grappige was dat de Belgische groep "Vaya con dios" als achtergrondmuziek opstond in de bakkerij.

"Tous les jours vaya con dios" ... kwam plots als tekstballonnetje in mijn hoofd. Vaya con dios een gezegde dat Spanjaarden -onder andere- zeggen als ze iemand een goede reis wensen. Wat een prachtig gezegde om mijn reis af te sluiten ... en ze kwam zomaar uit de lucht vallen :-)

 Blijgemutst nam ik de express trein vanuit Seoul station naar Incheon Seoul airport. Aan de check-in gaf ik mijn reiskoffer af ... een goede 15 uur later, na nog een tussenstop in het winterse Helsinki, kon ik diezelfde koffer weer oppakken in "Brussels airport"... the heart of Europe :-), waar ik opgewacht werd door mijn ouders. Terug thuis in België.

Bedankt aan alle bloglezers uit ons landje "in the heart of Europe" ! En verder bedankt aan alle wereldburgers vanwaar sommige misschien toevallig op deze blog uitkomen. Ik hoor dat zelfs familievriend Angel uit Madrid, mijn blog probeert mee te volgen via google translate. Ik vraag me af wat de vertaalcomputer van mijn tekst maakt in het Spaans.

Gelukkig kwam op de valreep "Vaya con dios" uit de hemel vallen :-). Daarvoor is er geen Spaanse vertaling nodig.

 ございますありがとう Arrigato gozaimasu aan de Japanners... 감사합니다 gamsahabnida  aan de Zuid-Koreanen... en als aflsuiter nog de one-liner van bij de Koreaanse bakker "Tous les jours vaya con dios" !