Het gouden paviljoen

Vlak bij de busstopplaats van de Kinkaku-ji tempel in Kyoto, liep ik een gezellig bistrootje binnen. Het was net of ik in de huiskamer kwam van de bomma en den bompa, met staande klok ! Te zien op onderstaande foto's. Een liefdevol koppeltje. Het grappige was dat terwijl de bomma mijn maaltijd aan het bereiden was, ze constant tegen den bompa zei dat hij mijn groene thee moest klaarmaken.

Den bompa hoorde haar wel. Maar hij bleef vanalle andere dingen doen in de bistro, de groene thee daar had hij geen oog voor. Zij bleef maar herhalen ... groene thee, groene thee. Uiteindelijk heeft de bomma dan maar zelf de groene thee geserveerd, nadat ze mijn maaltijd al had klaargemaakt. Wat zou de wereld zijn zonder moeder de vrouw. Vader de man was in dit geval eerder zoals de staande klok, deel van het meubilair :-). Maar de klok, maakt wel het interieur, n'est-ce pas ...

 Van groene thee krijg je vleugels, zoals je ziet op de foto. Meer bepaald de origami versie ... daarmee vloog ik als vanzelf naar het nabijgelegen Gouden paviljoen "Kinkaku-ji". Het was maar een korte vlucht van een honderdtal meter. Gelukkig straalde de tempel volop dankzij het in overvloed aanwezige gouden zonlicht.

Op het dak staat een gouden vogel. Misschien is het de fenix wel, die uit zijn as herrezen is. Want het paviljoen werd in 1950 in brand gestoken door een geestelijk  gestoorde monnik met de naam Hayashi Shōken. Een geromantiseerde versie van deze gebeurtenissen is opgenomen in het boek van Yukio Mishima met toepasselijke titel "Het Gouden Paviljoen" uit 1956.

Grote koi karpers zwemmen in de vijver van het Paviljoen

Op de plaats waar iedereen fotogeniek stond te wezen om een kiekje te trekken bij de gouden tempel, kwam er een groepje studenten naar mij. Het waren studenten uit de stad Hiroshima en ze wilden met mij op de foto. Op de foto zie je dat de meisjes allemaal een mondmasker dragen, zoals verpleegsters doen. Deze mondmaskers zijn zeer populair in Japan, je ziet ze overal in het straatbeeld en mensen dragen ze zelfs om te gaan werken.

Waarom ? is niet echt duidelijk. Tegen luchtvervuiling, om geen microben op te doen of andere mensen ziek te maken ? Al zie je soms wel mensen het mondmasker afzetten om een sigaret te roken :-). Voor de luchtvervuiling een masker dragen en dan zelf nicotine oproken ... een heerlijke paradox.

Het is wel een grappig zicht zo'n masker, al vind ik dat ze de witte doekjes wel een beetje mogen opvrolijken. Nu ziet het er maar raar uit, zo'n groot wit masker voor je mond en neus. Misschien moeten ze er maar eens een reuzegrote smiley op tekenen.

 

Het gouden paviljoen is 1 van de toeristische topattracties in Kyoto, ik ben blij dat ik er op deze zonovergoten dag mocht rondwandelen. De prachtige tuin en de gebouwen zijn een streling voor het oog. 

Maar wat me al even blij maakte, was de ontmoeting met het bejaarde koppel. De glimlach en de vriendelijkheid van de Japanners zijn al even schitterend als de zonlicht weerspiegelende tempel.  

Het goud van het paviljoen is een streling voor het oog, maar zoals mijn zus Kim het verwoordde toen ze vorig jaar terugkwam van haar 2weeks Japan-reis :" de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Japanse mensen is als een streling voor het hart".