Busan

Nog slaapdronken stapte ik op een zaterdag in januari om 7 uur 's morgens op de KTX hoge snelheidstrein met bestemming Busan. Twee uur en 50 minuten later stond ik in de zonovergoten havenstad. Onderweg waren we enkele malen gestopt in Koreaanse steden waarvan ik de namen niet heb onthouden. Van Seoul naar Busan met de trein is dwars door Zuid-Korea reizen.

Het was onderweg allemaal een beetje eenheidsworst qua stedelijke infrastructuur. Grijswitte onpersoonlijke appartementsblokken met meestal een gigantisch nummer erop. Het platteland buiten de steden, kent nog enige afwisseling in architectuur. Kleine huizen met grappig uitziende Oosterse pannendaken zijn daar de norm. Zelfs de tankstations hebben zo'n Oosters aandoend dak.

 Het Koreaans landschap kan bergachtig genoemd, al zijn de bergen niet echt hoog te noemen.

Busan is mooi gelegen aan een natuurlijke komvormige baai. De stad ligt tegen de bergen als een soort van amfitheater en is vrij uitgestrekt. Qua ligging zeker een 8,5 op tien :-). 

In Busan had ik afgesproken met de Zuid-Koreaanse Eui-Kyong (spreek uit IE-Kjong). Eui-Kyong heb ik leren kennen in Australië. Tijdens mijn verblijf in Brisbane zaten we samen 1 maand bij hetzelfde gastgezin. (Zie deze link). Het was net zoals bij Juree 7 jaar geleden dat ik haar nog gezien had.

"You have to visit me in Busan" zei ze in 2007. Ze had zelfs een kaart van Busan meegegeven waar ze haar adres had aangegeven. 7 jaar later is het er dus van gekomen. Eui-Kyong is nog aan het studeren. Ze is aan het doctoreren in de microbiologie : onderzoek naar kankerbestrijding. Als ze haar studie binnen 3 jaar beëindigd zal hebben, dan zal ze 11 jaar gestudeerd hebben aan de universiteit. 

Ze klopt momenteel bijzonder lange dag tijdens haar doctoraat. Van 9 uur 's morgens tot 23 uur 's avonds kan je haar in de universiteitsgebouwen vinden, die op 5 minuten van haar huis liggen. En dit 6 dagen op 7. Met drie dagen vakantie in een jaar. Van toewijding gesproken.

Samen met Eui-Kyong ben ik in het Yongdusan Park de Busan Tower gaan bezoeken. Een uitkijktoren die 120 meter boven de zeespiegel ligt. Ze zei :"This is the first time I visit Busan tower". Waarop ik antwoordde "me too". En zo zie je maar ... Brisbane, Australië heeft ze al bezocht. Maar de Busan tower in haar eigenste Busan daar was ze nog nooit  geweest.

Eui-Kyong is zodanig gefocused op haar studie. Het enige wat ze doet is dagelijks de 5-minuten wandeling naar de universiteit maken en 6 dagen op 7 door een microscoop turen. Mijn bezoek gaf haar grappig genoeg een totaal ander perspectief op haar eigen stad. Van de microscoop naar de macroscoop.  Nu ze voor het eerst in de Busan tower was zag ze haar stad ook eens vanuit een vogelperspectief, en kon ze eindelijk de ligging van de verschillende wijken plaatsen waar ze al heel haar leven in rondliep.

Zo wist ze totaal niet waar Haeundae Beach -het bekendste strand van Zuid-Korea -lag ten op zichte van het centrum van Busan. "Ah, is Haeundae Beach over there" riep ze. Je kan er misschien raar van opkijken dat Ede ui-Kyong nog nooit Busan tower heeft bezocht, maar gaat er niet zo aan toe bij de meeste mensen ? Dagelijks leggen we dezelfde woon-werk route af ... maar wie speelt er nog toerist in eigen stad of provincie of land ... Wie heeft het Atomium recentelijk nog bezocht of heeft het prachtige zicht over Brussel boven op het dak van de baseliek van Koekelberg ooit gezien bijvoorbeeld.

Daar hoog in de Busan tower mijmerde ik dat misschien meer mensen van verschillende culturen elkaar eens zouden uitnodigen om elkaar hun  eigen land te laten zien.

De uitkijktoren van Busan was een mooie metafoor van wat een ontmoeting tussen twee culturen kan teweegbrengen. Zo'n ontmoeting is als in de lift stappen van de Busan tower. Beide mensen kunnen daar hoog in de toren boven elkaars landgrenzen uitkijken zodat ze een ander perspectief krijgen over hun eigen wereld.